با رویش رویکرد بزه‌دیده‌مدار، نقش قربانی جرم و حقوق وی، مورد نظر دست‌اندرکاران برخی از سامانه‌های عدالت کیفری قرار گرفت.
بر این اساس، در نسخه جدید قانون آیین دادرسی کیفری،
حقوق بزه‌دیده و جلوه‌های آن بر پایه موازین حقوق‌بشری، تحولات مهمی داشته
و توجه و حمایت از او از نقطه آغازین فرآیند کیفری مورد نظر قانون‌گذار
قرار گرفته است که در راس آن، حق امنیت و حفظ هویت او است.
مطالعات ما
نشان داد رویکرد قانون فعلی آیین دادرسی کیفری ایران در مقایسه با قوانین
سابق بر آن، نقشی مشارکت‌محور و فعال برای بزه‌دیده در مسیر تحقیقات
مقدماتی لحاظ نموده است.
پیش‌بینی حق‌های نوآورانه در قانون یادشده
ازجمله حمایت صریح و شفاف از امنیت بزه‌دیده در مقابل تهدیدات احتمالی و
نیز لزوم حفظ هویت وی بیانگر فراهم نمودن بستر مشارکت بیش‌تر بزه‌دیده در
اعلام، کشف، تعقیب و تحقیق جرم بوده است.
حقوق دفاعی متهم از مباحثی است که مربوط به حقوق بشر می‌باشد و ذهن قانون‌گذاران و اجرا کنندگان عدالت را به خود مشغول کرده است.
در این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای برآنیم تا نوآوری‌هایی که قانون‌گذار در رابطه با حقوق دفاعی متهم در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ١۳۹۲ پیش‌بینی کرده را بررسی کنیم.
قانون‌گذار
در این قانون با به کارگیری الگوهای دادرسی عادلانه و با هدف تامین
امکانات برابر برای طرفین دعوی، تحولاتی را در مرحله تحقیقات مقدماتی جهت
حفظ حقوق متهم پیش‌بینی کرده است.
حقوقی همچون: حق متهم بر تشکیل پرونده
شخصیت، حق متهم مبنیبر تماس با خانواده و حقوق دفاعی متهم مانند: حق
داشتن وکیل و تفهیم آن، اخذ آخرین دفاع و حق سکوت.
در این مقاله این حقوق مورد واکاوی و نقد قرار می‌گیرد.